Co Podawać Konopiom w Końcowej Fazie Kwitnienia, aby Uzyskać Większe, Smaczniejsze i Mocniejsze Kwiaty

Końcowe tygodnie kwitnienia to moment, w którym cała praca hodowcy może przynieść spektakularne efekty lub… zostać częściowo zmarnowana. To czas, w którym rośliny przestają inwestować energię w rozbudowę liści i pędów, a całą swoją moc kierują w rozwój kwiatów. To właśnie wtedy tworzą się najwyższe stężenia kannabinoidów, terpenów i flawonoidów, które odpowiadają za moc, aromat i smak suszu. Umiejętne prowadzenie roślin w tej fazie potrafi zwiększyć plon nawet o kilkadziesiąt procent, a przy tym podnieść jego jakość.

Charakterystyka późnego kwitnienia

Okres późnego kwitnienia obejmuje zazwyczaj 6–8 tydzień cyklu kwitnienia (w przypadku odmian fotoperiodycznych). Ostatni tydzień przeznacza się zwykle na tzw. płukanie (flush), czyli usuwanie nadmiaru soli mineralnych z podłoża. W tym czasie zachodzą kluczowe procesy biochemiczne — produkcja żywicy osiąga maksimum, trichomy zmieniają barwę z przejrzystej na mleczną i bursztynową, a aromat roślin staje się niezwykle intensywny.

W tej fazie należy pamiętać, że rośliny nie budują już nowej masy zielonej. Większość energii kierowana jest w powiększanie istniejących topów, zwiększanie zawartości olejków eterycznych i poprawę struktury kwiatów. Dlatego tak ważne jest dostarczenie im odpowiednich składników w optymalnych proporcjach.

Podstawowe nawożenie – stabilne fundamenty

W szóstym i siódmym tygodniu kwitnienia należy kontynuować podawanie podstawowych nawozów przeznaczonych do fazy kwitnienia. Dostarczają one roślinom makroelementów takich jak fosfor i potas, które są w tym okresie kluczowe. Fosfor wspiera procesy energetyczne i rozwój kwiatostanów, a potas odpowiada m.in. za transport wody, regulację gospodarki cukrowej i wzmocnienie ścian komórkowych.

Warto pamiętać o utrzymaniu stabilnego pH roztworu, aby wszystkie składniki były przyswajalne. W glebie optymalny zakres to około 6,0–6,5, w uprawach hydroponicznych – 5,8–6,2. Regularne kontrolowanie przewodności elektrycznej (EC) zapobiega przenawożeniu, które mogłoby spowolnić pobieranie składników i obniżyć jakość plonu.

Dodatki zwiększające jakość kwiatów

Oprócz nawozów bazowych warto stosować dodatki wspierające produkcję terpenów i kannabinoidów. Mogą to być preparaty zawierające aminokwasy, ekstrakty z alg morskich, kwasy humusowe oraz naturalne źródła mikroelementów. Ich zadaniem jest pobudzanie metabolizmu roślin i stymulowanie naturalnych procesów obronnych, co przekłada się na większą produkcję żywicy.

Silne łodygi w końcowej fazie są równie ważne, jak same kwiaty. Dodatek krzemionki wzmacnia tkanki roślinne, sprawiając, że pędy łatwiej utrzymują ciężar dużych topów, a cała roślina jest odporniejsza na stres i choroby.

Przejście na stymulatory końcowej fazy kwitnienia

W ostatnich dwóch tygodniach przed płukaniem zaleca się rezygnację z typowych boosterów używanych w środkowej fazie kwitnienia i przejście na preparaty przeznaczone typowo do fazy późnej. Mają one za zadanie spowolnić proces starzenia się rośliny i skierować dodatkową energię w rozbudowę kwiatów. W praktyce oznacza to, że topy nie tylko zwiększają swoją objętość, ale także stają się bardziej zwarte i pełne aromatycznych żywic.

Hodowcy często zauważają, że bez takiej zmiany w nawożeniu rośliny w końcowym etapie „zwalniają”, a przyrost masy kwiatów jest niewielki. Natomiast przy zastosowaniu dedykowanych dodatków można uzyskać efekt tzw. „drugiej fali kwitnienia”, która znacząco zwiększa plon.

Wspieranie strefy korzeniowej

Nawet w końcowej fazie życia roślina potrzebuje zdrowych i aktywnych korzeni. Enzymy pomagające w rozkładzie martwych tkanek korzeniowych, pożyteczne bakterie oraz grzyby mikoryzowe wspomagają pobieranie składników odżywczych i utrzymują równowagę mikrobiologiczną podłoża. Dzięki temu roślina może w pełni wykorzystać potencjał późnego kwitnienia.

Dostarczanie węglowodanów – paliwo dla kwiatów

Węglowodany odgrywają ważną rolę w końcówce kwitnienia – stanowią źródło energii nie tylko dla samej rośliny, ale i dla mikroorganizmów żyjących w strefie korzeniowej. Naturalne źródła cukrów, takie jak melasa czy ekstrakty roślinne, wspierają syntezę olejków eterycznych i poprawiają smak oraz aromat końcowego produktu.

Płukanie – klucz do czystego smaku

Na koniec, w ostatnim tygodniu przed zbiorem, warto przeprowadzić proces płukania. Polega on na całkowitym wstrzymaniu podawania nawozów i podlewaniu roślin czystą wodą lub specjalnym preparatem wiążącym resztki soli mineralnych w podłożu. Dzięki temu kwiaty pozbawione są nadmiaru substancji, które mogłyby wpływać na ich smak i spalanie. Dobrze przeprowadzony flush skutkuje białym popiołem i gładkim, przyjemnym dymem.

Po zbiorach – równie ważny etap

Nawet najlepsze kwiaty można zepsuć złym suszeniem i curingiem. Po zbiorze należy suszyć rośliny w przewiewnym miejscu o temperaturze około 18–21°C i wilgotności 50–60%. Po wstępnym suszeniu następuje proces leżakowania (curing), który trwa od 2 do 8 tygodni i pozwala wydobyć pełnię smaku i aromatu.

Dodatkowa kontrola mikroklimatu

W końcówce kwitnienia wilgotność powietrza powinna być utrzymywana na poziomie 40–45%, aby zminimalizować ryzyko rozwoju pleśni i botrytis. Nawet krótkotrwały wzrost wilgotności w nocy może być groźny dla gęstych topów. Warto zainwestować w higrometr z pamięcią pomiarów i automatyczne systemy osuszania.

Selektywne podparcie gałęzi

Ciężkie topy mogą powodować wyginanie się lub łamanie gałęzi. Użycie bambusowych podpór, siatek lub klipsów ogrodniczych pozwala zachować prawidłową strukturę rośliny i zapewnia lepszy dostęp światła do wszystkich kwiatów. Właściwe podparcie zmniejsza też stres mechaniczny roślin.

Kontrola zapachu i bezpieczeństwo uprawy

Pod koniec kwitnienia intensywność aromatu znacząco wzrasta. Aby uniknąć problemów z zapachem, stosuje się filtry węglowe lub generatory ozonu. To szczególnie istotne w uprawach indoor, gdzie dobra filtracja powietrza wpływa również na mikroklimat i zdrowie roślin.

Ostatnie zabiegi pielęgnacyjne

Na kilka dni przed zbiorem można wykonać delikatną defoliację usuwającą liście cieniujące niższe partie rośliny. Poprawia to dostęp światła i przyspiesza końcowe dojrzewanie topów. Zabieg należy wykonywać ostrożnie, aby nie uszkodzić kwiatów.

Obserwacja trichomów jako klucz do zbioru

Najpewniejszym sposobem określenia momentu zbioru jest analiza trichomów pod lupą lub mikroskopem. Przezroczyste oznaczają niedojrzałość, mleczne – maksymalną moc psychoaktywną, a bursztynowe – większy efekt relaksujący. Dobór momentu zbioru zależy od oczekiwanego efektu końcowego.

Podsumowanie

Późne kwitnienie to nie czas na odpoczynek, lecz moment, w którym każdy szczegół ma znaczenie. Odpowiednie nawożenie, wzmocnienie roślin, stymulacja produkcji żywicy i prawidłowe płukanie mogą diametralnie zmienić jakość plonu. Hodowca, który zadba o rośliny w tej fazie, zostanie nagrodzony zbiorami o wysokiej mocy, intensywnym aromacie i doskonałym smaku.